Het zal toch niet gaan gebeuren?

15 April 2010 zal een datum zijn die ik en met mij meerdere niet snel zullen vergeten, Nederland sluit zijn luchtruim!! Wanneer is dat nou eerder gebeurt, nou gewoon nooit!
Waar we eerst nog een beetje lacherig deden en vooral blij waren dat wij pas over 2 weken vertrokken begon met name ik hem in het weekend toch te knijpen. Het zal toch zeker niet.....we hadden 1 week daarvoor op kantoor nog zitten lachen dat er wel altijd iets gebeurt zodra ik op vakantie ben of ga, zo hadden we in een ver verleden een trein die pech had waardoor we 2 uur in de ''middle of nowhere'' stonden in angst of we ons vliegtuig wel zouden halen, maar ook hadden we vorig jaar de Mexicaanse griep, die goddank uitbrak toen we al in Miami waren!
Afgelopen weekend hadden we een gezellig ''Orlando''meeting bij MattRob en Yvonne, samen met Lein, GJ,  Patrice en Alexander hadden we de sfeer goed te pakken tot het punt dat ik dacht toch mijn  twijfel te moeten uitspreken over het wel of niet vliegen......de toon was gezet, het zal toch zeker niet!!
Al met al hadden wij een heerlijk maar vooral ook gezellig weekend, en namen we overtuigend afscheid met " see you in Florida"

Toen op Maandag nog steeds geen zicht was op het wel of niet vertrekken van vliegtuigen begonnen er meer mensen toch twijfel te trekken  aan onze reis en eerlijk is eerlijk hun humeur werd daar niet beter van!! Maar zoals Noa opperde (die overigens al weken de nachtjes telt) dan gaan we toch een paar dagen naar Disneyland. Een kinderhand is snel gevuld. Toen uiteindelijk dan ook op Maandagavond om 18.45 uur het verlossende woord kwam WE GAAN VLIEGEN, liep ik juichend door het bos waar ik op dat moment onze beide honden uitliet.

Langzaam maar zeker komt alles op gang, en met name de KLM trekt er hard aan om alles op de rit te krijgen. Wat me nu nog zorgen baarde was dat Brussel en Amsterdam druk bezig waren om alles op de rit te krijgen terwijl Dusseldorf zijn luchtruim nog mooi wat gesloten hield. Vanmorgen om 6.00 uur hield ik het dan ook niet meer uit in bed en moest even kijken wat er gaande was, gelukkig hebben ook onze oosterburen zich bedacht dat het luchtruim vanmiddag open moet.
Al dit vrolijke nieuws zorgt ervoor dat ik vandaag  nog wel zo'n hectisch dagje als gisteren aankan. Mensen die vastzitten ergens in Milaan of Bali maar ook mensen die moeten vertrekken en net als wij onzeker zijn of ze uberhaupt wel gaan....het hoort er allemaal bij, we proberen de mensen zoveel als mogelijk gerust te stellen en op de hoogte te houden van wat zich afspeelt maar dan nog, het gaat niet allemaal van zelf! 
We hebben nog 8 dagen op de teller, en langzaam maar zeker begin ik er toch in te geloven.....